ദിക്കുചാരിനില്‍ക്കുമൊരു ദു:ഖം കണ്‍ടു ഞാന്‍
ഇത്തിരി ഇരുട്ടു പുതച്ചുറങ്ങുന്ന വീഥിയും..
ബാലനാണവനമ്പരപ്പില്‍ കണ്‍തുറക്കുന്നു
കൈവെള്ളയിലിറ്റു പുഞ്ചിരി
തൊട്ടുവയ്ച്ചില്ല ഞാന്‍.
അനാഥമാം നോട്ടമൊന്നെനിക്കേകുന്നു
ഇരുചെന്നികളിലുമൊളിക്കുന്ന
പൊള്ളിച്ച പാടുകള്‍.
തൊട്ടിലൊന്നെന്‍ മനസ്സില്‍കെട്ടി
ഉയലാടിച്ചവന്‍ മറയവെ
പതിവുയാത്രകളുടെ പടവു കയറി
പോകുന്നു ഞാനും
എന്നുമൊന്നും മിണ്ടുവാനാകാതെ...!
2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
തൊട്ടിലൊന്നെന്‍ മനസ്സില്‍കെട്ടി
ഉയലാടിച്ചവന്‍ മറയവെ
പതിവുയാത്രകളുടെ പടവു കയറി
പോകുന്നു ഞാനും
എന്നുമൊന്നും മിണ്ടുവാനാകാത
കല നന്നായിരിക്കുന്നു വരികൾ
നല്ല വരികൾ
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ