ഞാന് ചിത്രകാരനല്ല, കവിയാണ്.
എന്താ അങ്ങനെ? ചിലപ്പോള് തോന്നും
ഞാന് ചിത്രകാരന് ആവേണ്ടിയിരുന്നു എന്ന്, പക്ഷെ
ഞാന് അതല്ലല്ലോ.. ശരി...
ഉദാഹരണത്തിന്,
ഞാന് കയറി ചെല്ലുമ്പോള്
മൈക്ക് ഗോള്ട്ബെര്ഗ് വരയ്ക്കാന് ഒരുങ്ങുകയാണ്.
അവന് പറഞ്ഞു, "ഇരിക്ക്, ഇതു കഴിക്ക്"
ഞാന് കുടിച്ചു, ഞങ്ങള് കുടിച്ചു.
മുഖം ഉയര്ത്തി ഞാന് പറഞ്ഞു, ഇതില് മത്സ്യം ചുവയ്ക്കുന്നു.
"ഉവ്വ്, അതില് എന്തോ കൂടി വേണമെന്നു തോന്നി"
"ഓ" എന്ന് മൂളി ഞാന് പോകുന്നു, ദിവസങ്ങളും.
അവന്റെ ചിത്രം പൂര്ത്തിയായി.
"മത്സ്യങ്ങള് എവിടെ എന്ന് ഞാന് ചോദിക്കുമ്പോള്,
കുറെ വാക്കുകള് മാത്രമാണ് ബാക്കിയാവുന്നത്.
മൈക്ക് പറയുന്നു, " അത് കുറച്ചധികം ആയിരുന്നു"
ഞാനോ? ഒരു ദിനം ഞാനൊരു നിറത്തെ ഓര്മ്മിക്കുന്നു.
ഓറഞ്ച്.
ഓറഞ്ച്നെ പറ്റി ഒരു വരി.
വരികള് കടന്നൊരു നിറഞ്ഞ താള്.
വീണ്ടുമൊന്ന്, പലത്.
ഓറഞ്ച്നെ പറ്റി,
എത്ര കഠിനം അതെന്ന്, ജീവിതമെന്നും...
ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു .
ഇതു വീണ്ടും തുടരുന്നു, ഗദ്യത്തില് പോലും...
ഞാനൊരു ശരിക്കവി തന്നെ.
എന്റെ കവിത പൂര്ത്തിയായി, ഇതേ വരെ
ഓറഞ്ച്നെ പറ്റി പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഞാന്.
പന്ദ്രണ്ട് കവിതകള്, ഞാനവയെ ഓറഞ്ച്കള് എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
ഒരു ദിവസം ഗാലറിയില് ഞാന് മൈക്കിന്റെ ചിത്രങ്ങള് കാണുന്നു,
മത്സ്യങ്ങള്.
4 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
my first attempt to translate a new yorker. please pardon the errors...
Nannayirikkunnu. Bhavukangal...!!!
Nannayirikkunnu.
nannyirikkunnu
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ