വളവുകളെപ്പോഴും നമുക്കായ്‌ എന്തൊക്കയൊ
കാത്തു വെക്കുന്നുണ്ട്‌
അല്ലെങ്കില്‍ ഓരോ വളവിലും നാമെന്തൊക്കയൊ
ഉറ്റു നൊക്കുന്നുണ്ട്‌
അതു കൊണ്ടായിരിക്കണം വളവുകള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍
നാം മെല്ലെയാവുന്നത്‌
ഒരു നേര്‍വരയിലേക്ക്‌ ആയുന്ന ജീവന്റെ ചലനങ്ങളെ
നാം വഴി തിരിച്ചു വിടുന്നത്‌
ഓരോ വളവുകള്‍ക്കപ്പുറവും
നാമെന്തൊക്കയൊ കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്‌
ആ വഴിയുടെ നേര്‍വരകള്‍ നമ്മെ
മുഷിപ്പിക്കുന്നത്‌ വരേയെങ്കിലും
അതു നമ്മെ നവീകരിക്കുന്നുണ്ട്‌
മരണം ഒരു നേര്‍വരയാണെന്ന്‌
അതിനു കീഴെ തൂങ്ങുന്ന വളവുകളാണീ
ജീവിതമെന്ന്‌
ഒരൊറ്റ കയറില്‍ ചലനമില്ലാതെ തൂങ്ങി കിടന്ന്‌
ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാതെ
എനിക്കു പറഞ്ഞു തന്നത്‌
എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ പ്രസാദായിരുന്നു
1 അഭിപ്രായം:
ഈ ഓര്‍മ്മപ്പേടുത്തല്‍ ഇഷ്ടമായി...നല്ല വരികള്‍...
സസ്നേഹം,
ശിവ.
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ