ബൂലോകകവിത

സെമിനാര്‍

പ്രിയപ്പെട്ട സഹൃദയരേ,
ഞാനിവിടെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
വിരലുകള്‍ നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
മൈക്രോഫോണിന്റെ വയര്‍
ചവിട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
നനഞ്ഞിളകിയ മണ്ണ്
കാല്‍പ്പത്തിയില്‍ കുഴയുന്നുണ്ട്.
എന്നോളം പോന്ന ഒരു കാര്യം
എന്നോടുതന്നെ പറയുമ്പോള്‍
കൈവിട്ടുപോകുന്ന വാക്കില്‍
ഞാന്‍ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ട്.
ഒന്നും പറയാനില്ലാത്തതിനാല്‍
എന്തു പറയണമെന്ന്
ഇപ്പോഴും കുഴങ്ങുന്നുണ്ട്.
പറയണമെന്നു പണ്ടു കരുതിയവ
ഇപ്പോഴൊന്നും പറയാതെ
പിണങ്ങിയിരിക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാന്‍ എന്നെക്കുറിച്ചു പറയാം.
അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങളെക്കുറിച്ച്.
ഇന്നത്തെ പത്രം വായിച്ചോ?
അയാള്‍ മരിച്ചുപോയി.
അപ്പോള്‍ ഇന്നാളു മരിച്ചതാരാണ്?
ആ ചെടിയുടെ പേരെന്താണ്?
അലസന്മാരാകരുത്.
അവിടെ ദൈവം വന്നിരിക്കും.
സോഷ്യലിസ്റ്റിനെക്കൊണ്ടു തോറ്റു.
അയാളിരിക്കുന്ന അദ്വൈതത്തില്‍
എനിക്കു സീറ്റില്ല.
അഭിമുഖത്തിനാരെങ്കിലും
വന്നു നില്‍പ്പുണ്ടാവും.
അയാളോടെന്തു പറയും?
പലവ്യഞ്ജനം വാങ്ങിയില്ല.
വറ്റല്‍മുളകിലിപ്പോള്‍
നിറയെ ഉപ്പാണ്.
നിങ്ങളനുവദിച്ചാലുമില്ലെങ്കിലും
ഞാനെന്റെ വീട്ടില്‍
ഉടുപ്പിടാതെ നടക്കും.
ഉഡുപ്പിയിലേക്കുള്ള വണ്ടി
മംഗലാപുരത്തിനുമാണല്ലൊ.
മംഗലം കഴിഞ്ഞെന്നുവച്ച്
എന്നെ മറന്നുകളയരുത്.
എന്റെ വീടിന്റെയുമ്മറത്ത്
പട്ടി വന്നുകിടക്കും.
പണ്ടൊക്കെ വീട്ടില്‍
ഒരു പശുവിനെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നു.
ഓഫുചെയ്ത ഫോണിലേക്ക്
ആരെങ്കിലും വിളിക്കുന്നുണ്ടാവും.
ഓര്‍മിക്കാമെന്നു വയ്ക്കുമ്പോഴേ
അവള്‍ മനസ്സില്‍ വന്നു നില്‍ക്കും.
ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞപ്പോള്‍
അവളെന്തിനാണു കരഞ്ഞത്?
ഇന്നലത്തെ വഴക്കില്‍
ഇറങ്ങിപ്പോയ കൂട്ടുകാരന്‍
രാവിലെ വിളിച്ചിരുന്നു.
തിരിച്ചു ചെല്ലുമ്പോള്‍
പിള്ളേര്‍ പോക്കറ്റുപരതും.
കുളത്തിലിറങ്ങുമ്പോഴേ
മീനുകള്‍ കാലില്‍പ്പൊതിയും.
കുളിക്കാതിരുന്നിട്ടാണോ
മുടിയില്‍ താരന്‍ വരുന്നത്?
കണ്ണുതുറക്കാന്‍ പറ്റിയില്ലെങ്കില്‍
വലിയ പാടുതന്നെ.
പാടാത്ത വീണയും പാടും.
വീണാലും വീണില്ലെങ്കിലും.
തലയ്ക്കു വല്ലാത്തൊരു
മന്ദത തോന്നുന്നു.
കവിതയെക്കുറിച്ചുള്ള
ഈ സെമിനാര്‍
ഞാനുദ്ഘാടനം ചെയ്യുന്നു.