ജീവിക്കുന്നതാണു

കുഴൂർ വിത്സൺ

വിളക്കിനെ വരച്ച് കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ കറന്റ് വന്നതായി കാണപ്പെട്ടു. ഇരുട്ടിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മയെഴുത്തും അതോടെ വെള്ളത്തിലായി. അങ്ങനെ പ്രാത്ഥിക്കാൻ തുടങ്ങി.
നൂറു ചോദിച്ചാൽ പത്ത് തരുന്ന ഒരു ഡാഡിയാണു ദൈവം.അല്ലെങ്കിൽ മരണത്തിനു വേണ്ടി പ്രാത്ഥിക്കുന്ന എന്നെ ഉറക്കം തന്ന് എന്നും പറ്റിച്ച് കളയുമോ അയാൾ.

ഏക ആശ്വാസം ആകാശമാണു. അതിന്റെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ, വീർത്ത കൺപോളകൾ വല്ലായ്മ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം അത് പുഴയിൽ വീണു കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. ഏയ് ചത്തിട്ടുണ്ടാവില്ല. കിളികളുടെ ഒച്ച കേൾപ്പാനുണ്ട്. പൊന്മാൻ ജലഭൂതത്തിന്റെ മായിക വലയത്തിലകപ്പെട്ട പക്ഷിയാണോ ? അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട അത് ചിറകുള്ള മീനായിക്കൊള്ളട്ടെ.

ബോറടിച്ച് മടുത്തപ്പോൾ മരണത്തിനു ഒരു കത്തെഴുതാമെന്ന് കരുതി. ഏകാകികളുടെ അവസാനത്തെ അത്താഴമേ എന്ന അഭിസംബോധന കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ടെലഫോൾ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു. ചെന്നപ്പോൾ അതൊന്നുമേ മിണ്ടിയില്ല. മുൻപൊരു ദിവസം അതെനിക്കു ഒരുമ്മ തന്നിരുന്നു. രണ്ടാമത്തെ ചുംബനം മുതൽ വായനാറ്റം അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങുമെന്ന് ഏതെങ്കിലും ദാമ്പത്യഗ്രന്ഥത്തിൽ വായിച്ചതായി ഓർമ്മയിലില്ല. അതെല്ലാം മറന്നേക്കൂ

എന്നെ മരിക്കൂ എന്നെ മരിക്കൂവെന്ന് കറന്റിനോട് വിലപിച്ചാലോ. അതിനു ശരിക്കും വ്യാകരണം അറിഞ്ഞ്കൂടല്ലോ
രണ്ട് ജീവിതങ്ങളെ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്ന പശയെക്കുറിച്ച് പരസ്യവാചകമെഴുതിയതിനുള്ള കൂലി കോപ്പിറൈറ്റർക്ക് കിട്ടിയില്ലെന്ന വാർത്ത ഇന്നത്തെ പത്രത്തിലോ ? വേണ്ട നേരം വെളുക്കട്ടെ

സെമിത്തേരിയിൽ കോളിംഗ് ബെൽ ഇല്ലാത്തത് കഷ്ടം തന്നെയാണേ. മൺ വാതിൽ ഭദ്രമായടച്ച് അപ്പൻ സുഖമായുറങ്ങുന്നു. ഏയ് ഞാനൊച്ചയൊന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല.

ടെലഫോൾ ബൂത്ത് കാണുമ്പോൾ കുരിശ് വരക്കുന്നവനേയെന്ന് എന്നെ കളിയാക്കുന്നവനേ പാപം ചെയ്യരുതേ. അതിന്റെയത്ര വിശുദ്ധിയുള്ള കുമ്പസാരക്കൂട് കാണുകയേയില്ല

ആത്മഹത്യാക്കുറിപ്പ് നന്നായി ലേ ഔട്ട് ചെയ്ത് കുറെ ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റ് കോപ്പികൾ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ കൂട്ടുകാരനെ ഏൽപ്പിക്കണമെന്നും വിചാരിച്ചിരുന്നു

അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട ഇങ്ങനെ മരിക്കുന്നതിലും ഭേദം ജീവിക്കുന്നതാണു