2/6/10

ജ്ഞാന വൃദ്ധം

നിറങ്ങളസ്തമിച്ച്
നിലാവുമാത്രമാകുമ്പോള്
നിഴല്പരക്കും......
പിന്നെ മരണം പോലെ
അറിവുദിക്കും.

പരകായമുപേക്ഷിച്ച്
മുഖത്തെഴുത്തും കളിവസ്ത്രങ്ങളും മാറ്റി
തെളിനീരില് നഗ്നനായി
നിരാലംബനായി ഞാന് ഏകനാകും..

കവ൪ന്നെടുക്കും മുമ്പുള്ള
നിസ്സഹായമായ അവളുടെ നിലവിളി
കൈവെള്ളയിലെ രക്തക്കറപോലെ
പിന്നെയും തെളിയുകയാണല്ലോ..

ഇടവഴികളിലുപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവ൪
കാരണമില്ലാതെ കാണാതായവ൪
ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങള്
പിന്നെയും എനിക്കുനേരെ.....

4 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

K G Suraj പറഞ്ഞു...

Nice one...

Pranavam Ravikumar പറഞ്ഞു...

Good Poem!

ഹംസ പറഞ്ഞു...

പരകായമുപേക്ഷിച്ച്
മുഖത്തെഴുത്തും കളിവസ്ത്രങ്ങളും മാറ്റി
തെളിനീരില് നഗ്നനായി
നിരാലംബനായി ഞാന് ഏകനാകും..

നല്ല വരികള്‍ :)

ആദ്യമായാണിവിടെ ഇനിയും വരാം പിന്തുടര്‍ന്ന് പോവുന്നു.

Mohamed Salahudheen പറഞ്ഞു...

പിന്തുടരുന്നു