ആൾക്കൂട്ടങ്ങളിൽ ഒറ്റപ്പെടുന്നവരുടെ ആകാശംമുറിവുകളാൽ മേഘാവൃതമായിരിക്കും...
പിന്നണിയിൽ
അണിമുറിയുമോർമ്മകൾ
അലറിപ്പാഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും.......
പക ചേർത്തു വെച്ചവർ ഉറുമി വീശും .;
വസ്ത്രങ്ങൾ ചുവന്നു തുടുക്കും ..
സായാഹ്നങ്ങളിലെ സൈറൺ പോലെ
യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ അപൂർവ്വം ഇടി മുഴക്കം കൂട്ടും...
ഒരു പൊട്ടു വെളിച്ചം കനൽ പോലെ വെന്തു വരും.....
സ്നേഹത്താൽ,
ഊഷ്മാവുയർത്തുന്ന യന്ത്രം
പണ്ടേ നിശ്ചലമായിരിക്കുന്നു .....
അവശേഷിക്കുന്നത് നോവിന്റെ തപാൽ മുദ്രണങ്ങളാണ് ...!
പാതി കത്തിയ സുര്യനും
കത്തിയെറിയുന്ന പെൺകുട്ടിയുമുള്ളത്.....
"ഭേദം കൂട്ടങ്ങൾ തന്നെ...
കൂട്ടില്ലെങ്കിലും
കൂട്ടിമുട്ടില്ലല്ലോ ....." !
6 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
ബൂലോകകവിതയില് പഴയ ഇടിമുഴക്കത്തിന്റെ പ്രതിധ്വനി മാത്രമേ കേള്‍ക്കുവാനുള്ളൂ.
പറഞ്ഞിട്ടും പറഞ്ഞിട്ടും മതിവരാതെ ചിലര്‍
onnum manassilaayilla..........
ath ente kazhivvkedaai maathram kaanuka.....
nannayitindu... bimbangalile puthuma kavithku puthiya manam nalkunnundu
സ്വപ്നത്തിന്‍റെ ഇരയായതിനാല്‍
ഓര്‍മ്മകളുടെ പീഡനം
ഏറ്റുവാങ്ങുന്നു.
ആള്‍ക്കുട്ടമുള്ളതിനാല്‍
ഒറ്റപ്പെടുന്നു.
അല്ലെങ്കില്‍ ആര് ആര്‍ക്കു കൂട്ട്.
ഒക്കെയും ഓരോ
ഫാന്‍റസി.
ജീവിതത്തിന്റെ നേര്‍ത്ത ചിത്രമേ ആയുള്ളൂ
ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ തനിയെ !
താങ്കളെ ആദ്യമായാണ്‌ വായിക്കുന്നതെന്നാണ് ഓര്‍മ്മ
വീണ്ടും തേടിവരത്തക്കവിധം കാതലുള്ള കവിത!
നന്നായി തോന്നി
ഭാവുകങ്ങൾ
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ