മൂസാമൌലവീം കുഞ്ഞന്‍പൂശാരീം

മൂസാമൌലവീം കുഞ്ഞന്‍‌പൂശാരീം
അസ്സല് കൂട്ടുകാരായിരുന്നു

മണ്ഡലക്കാലത്ത് മൌലവി വാവര്
ചന്ദനക്കൊടത്തിന് പൂശാരി മേലാവ്
ഒരമ്മ പെറ്റപോലായിരുന്നു

*

ഒരിക്കല്‍ കുടുമ്മക്കാവിലെ പൂജനാള്‍
നിനച്ചിരിക്കാതെ പെരുംമഴ

മൌലവി വന്നില്ല മൌലവി വന്നില്ല
പൂശാരിക്കാധീടെ പെരുംമഴ

ഉടുക്കെടുക്കുവാന്‍ തുടങ്ങീല കുഞ്ഞന്‍ ;
ഉമ്മറവാതിലിലിടിവെട്ട്
ഡും...ഡും...

തിടുക്കത്തില്‍ വാതില്‍ തുറക്കുമ്പോഴുണ്ട്
ഇടിയല്ല, മൂസ, മുഴുമിന്നല്‍ ...!

മൂസാമൌലവി ചിരിക്കുന്നു, പിന്നില്‍
പേമഴ നിന്നിളിക്കുന്നു

മൌലവിയ്ക്കിസ്തിരിവടിവില്‍ കുപ്പായം
മഴയ്ക്ക് മുച്ചൂടും നനഞ്ഞത്

മഴച്ചിരി കാളക്കരച്ചില്‍ ; കുഞ്ഞന്റെ
മനം നിറച്ചിതാ മൂസച്ചിരി

“തുള്ളി നനയാതെങ്ങനാ മൂസാ!
അള്ളാ ഇസ്തിരിയിട്ടതോ?”

“മഴേന്റെടേക്കൂടെ ഞാനിങ്ങു പോന്നതാ
പടച്ചോനെപ്പഴിക്കല്ലേ കുഞ്ഞാ”

*

ചാറ്റും തോറ്റവും പൂക്കളും നേദി-
ച്ചന്ത്യോളം പൂജ നീളുമ്പം

കള്ളും പൂങ്കോഴിച്ചോരയും ചൊരി-
ഞ്ഞെല്ലാരും നിന്നു തുള്ളുമ്പം

പരദൈവക്കല്ലിന്‍ കരിങ്കണ്ണീന്നതാ
തുടം തുടം തൂവി തെളിനീര്

“പുറംലോകപ്പെരുമഴയെല്ലാം കുഞ്ഞാ
പരദൈവമൂറ്റിക്കുടിച്ചതോ?”

“മഴേന്റെടേക്കൂടെ നടക്കും മൂസാ നീ
പരദൈവങ്ങളെപ്പഴിക്കല്ലേ”

*

കള്ളും കോഴിയും പേമഴേം കഴി-
ഞ്ഞേമ്പക്കംവിട്ടു പോയി നാട്ടാര്‍

സദ്യകഴിഞ്ഞ,ന്തിമുറ്റത്തു മോറാത്ത
ചട്ടിക്കരിയായ് കിടന്നിരുട്ട്

മൂസാമൌലവീം കുഞ്ഞന്‍പൂശാരീം
നൂറുംതേച്ചിറയത്തിരുന്നു

“ദൈവം കരയുന്നതെങ്ങനാ പൂശാരീ?”
“കുപ്പായം നനയാത്തതെങ്ങനാ മൌലവീ?”
-ഇരുവരും താംബൂലച്ചിരി ചിരിച്ചു

“പുതുമുണ്ടും കുപ്പായോം ഇലയില്‍ പൊതിഞ്ഞത്
ഇറയത്തുനിന്നങ്ങുടുത്തുമാറി
നനമുണ്ടു ദേണ്ടെയാ മാങ്കൊമ്പേ ഞാലുന്നു
മഴതോര്‍ത്തിവന്ന നിലാവിനൊപ്പം”

“പരദൈവക്കല്ലിന്റെ പുറകിലൊരോവുണ്ട്
തണുവെള്ളം തൂവുമെന്‍ പെമ്പ്രെന്നോര്
അവളതാ കിണറിന്റെ കരയിലിരിപ്പുണ്ട്
കരി മോറി മോറി ഇരുട്ടിനൊപ്പം”

പെട്ടെന്ന് ചിരിപൊട്ടി മൂസയ്ക്കും കുഞ്ഞനും
ഒരു വെള്ളിടി മുട്ടി മാനത്തിലും
ഡും... ഡും...

തൂമിന്ന,ലക്ഷണം പാരാകെ തൂവിയ
വെണ്മ, നക്ഷത്രങ്ങളായ് കുരുത്തു

മൂസാമൌലവീം കുഞ്ഞന്‍പൂശാരീം
അസ്സല് കൂട്ടുകാരായ് തുടര്‍ന്നു
·