ഒരു മുറി.. രണ്ട് ചിന്തകള്‍..

എല്ലാ പൌര്‍ണ്ണമികളിലും

ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക്

എത്തി നോക്കാന്‍

നഗരത്തില്‍, എനിക്കൊരു

മുറിയുണ്ടായിരുന്നു.

എല്ലാ അമാവാസികളുടെയും

ഇരുട്ടിനെ മൊത്തമായി

വിളിച്ചു കയറ്റാന്‍ പറ്റിയ

വാതിലുള്ള ഒരു മുറി.

അല്ലേലും

ഈ വാതിലുകളിങ്ങനാ

ആവശ്യമില്ലാത്തവയെ

ഓടിച്ച് അകത്തു കയറ്റും.

സ്വകാര്യതയിലേക്ക്

തുറിച്ച കണ്ണുകളയക്കുന്ന

ജന്തുക്കള്‍.

എന്റെ വീര്‍പ്പുമുട്ടലുകളും

പൊട്ടിച്ചിരികളും കേട്ട്

എന്നെ ഗാഡമായി

പ്രണയിച്ചിരുന്ന

ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ

പറന്നു വരുന്ന

ചുംബനങ്ങളെ

എന്നിലേക്കെത്തിക്കുന്ന

നാലഴികളുള്ള

ഒരു ജനലുണ്ടായിരുന്നു.

അഞ്ചാമതൊരു

അഴികൂടി

പണിയാനുള്ള

ചിന്തകളായിരുന്നു

എന്റെ മനസില്‍.

ഈ അഴികള്‍

അടയുന്ന നിമിഷം,

മുറിയിലെ

ഏതോ ആണുവില്‍

ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന

അപരിചതനെ

ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചിരുന്നു.

ജനലിനകലെ നിന്നുള്ള

ആ മൂന്ന് വയസ്സുകാരിയുടെ

ശുശ്രൂഷയായിരുന്നു

അന്നെന്നെ ജീവിപ്പിച്ചിരുന്നത്.

എനിക്കെന്റെ ചിന്തകള്‍

നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു,

ഇന്ന്

നഗരത്തിലെ പോലെ

മറ്റു പലയിടങ്ങളിലും

എനിക്ക് ഓരോ മുറികളുണ്ട്.

ഏങ്കിലും

ഭ്രാന്താശുപത്രിയുടെ

ഏതെങ്കിലുമൊരു കോണില്‍

ആ പഴയ

മുറിയും വാതിലും

ജനലും പെണ്‍കുട്ടിയും

ഇപ്പോഴും കാണും.