നാസ്സര്‍ കൂടാളി
കത്തുകള്‍
മുദ്ര വെച്ചൊരു ശവപ്പെട്ടിയാണ്
ജീവിതത്തിന്റെ
മരണഗന്ധം പേറുന്ന
പച്ച വാക്കുകലുടെ പേടകം
ഓരോ കത്തും ത്രിഷ്ണ വറ്റിയ
അറവു മ്രിഗത്തെപ്പോലെ
അതില്‍
വെട്ടിമാറ്റിയ തലകള്‍ പോലെ
വാക്കുകള്‍
അതിനിടയിലെവിടയൊ
തുന്നിച്ചേര്‍ത്ത
സുഖത്തിന്റെ ഉടുപ്പുകള്‍
കത്തു തുറക്കുമ്പോള്‍
അഴുക്കു നിറഞ്ഞ
രണ്ട് കൈ വിരലുകള്‍
സ്നേഹത്തിന്റെ
സിംഫണി മീട്ടുന്നു
തിരുത്തലുകളില്ലാത്ത എഴുത്തുകള്‍
മറവിയുടെ മാറാല തീര്‍ക്കുന്നു
ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകളും
ശൂന്യതകളിലെവിടയോ
ഒളിപ്പിച്ച് ചിന്തകളും
എഴുത്ത് പെട്ടികള്‍‍ക്ക്
സ്വൈര്യം കൊടുക്കുന്നില്ല
ഏകാന്തമായ ദ്വീപില്‍
ഒറ്റപ്പെട്ടവനെപ്പൊലെ
അതെല്ലായ്പ്പോഴും വേവലാതിപ്പെടുന്നു
കത്തുകളിലൂടെയാരോ
കടല്‍ കടക്കുന്നു
തിരമുറിയാത്ത കല്‍പ്പനകള്‍
കടന്നാക്രമണമാകുമ്പോള്‍
പൊസ്റ്റുമാനിന്ന്
പടികയറി വരുന്ന
ദുശ്ശകുനമാവുന്നു
5 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
വരികള്‍ നന്നായി....
നാസ്സർ,
നല്ല വരികൾ,
സത്യത്തിൽ ഇ-മെയിലുകളുടേയും, മൊബൈൽ ഫോണുകളുടേയും, സ്വകാര്യ കൊറിയറുകളൂടേയും വരവോടേ എഴുത്തുപെട്ടികൾക്ക് ഇപ്പോൾ ഏറെക്കുറെ വിശ്രമം ആയിത്തുടങ്ങി !.
------------------------
തൃ (thr^)(തൃഷ്ണ)r കഴിഞ്ഞ് shift 6
മൃ (mr^) മൃഗം
ഇതു ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ?>
thanks nandhu
അല്‍പ്പം വേദന തരുന്ന നല്ല വരികള്‍ [കത്തുകള്‍ അന്യം നിന്നു തുടങ്ങി എങ്കിലും]
enikkum valire istamayi nalla oru imagination
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ